Struktura noża ze stali typu Damast powstałego w wyniku skucia ze sobą kilku warstw dwóch gatunków stali o tak dobranym składzie chemicznym, aby ich odporność korozyjna była różna a tym samym wystąpił efekt różnej intensywności trawienia się poszczególnych gatunków tworząc na powierzchni noża charakterystyczny wzór. Następnie powstały „przekładaniec” zahartowano.
W wyniku kontaktu dwóch gatunków stali różniących się odpornością korozyjną gatunek mniej odporny staje się protektorem gatunku bardziej odpornego powodując przez co mocniej się wytrawia kosztem stali bardziej odpornej, co powoduje zwiększenie efektu kontrastu wzoru. To co jest korzystne z punktu widzenia tworzenia się wzorów na nożu staje się kłopotliwe w preparatyce metalograficznej. Dlatego w takim połączeniu nie jest możliwe prawidłowe uwidocznienie mikrostruktury dwóch gatunków stali naraz. Można jedynie prawidłowo wytrawić gatunek mniej odporny korozyjne nie dotrawiając gatunku bardziej odpornego lub prawidłowo wytrawić gatunek bardziej odporny znacznie przetrawiając gatunek mniej odporny.
W prezentowanym przepadku połączono ze sobą dwa gatunki odpornej na korozje stali martenzytycznej będącymi proszkowymi modyfikacjami stali typu 420 dedykowanymi do produkcji wysokiej jakości noży. Warstwą mniej intensywnie trawiąca się (jaśniejsza) jest stal gatunku RWL34 o nominalnym składzie chemicznym 1,05% C; 0,5% Si; 0,5% Mn; 14% Cr; 4% Mo; 0,2% V i zmierzonej twardości 735 HV1. Obszary intensywniej trawiące się (ciemniejsza) stanowi stal PMC27 o nominalnym składzie chemicznym 0,6%C; 0,5% Si; 0,5% Mn; 13% Cr i zmierzonej twardości 660 HV1. Za wyższą odporność korozyjną stali RWL34 odpowiada szczególnie dodatek Mo. Zawartość Cr w stali RWL34 jest również zwiększona w odniesieniu do PMC27, ale należy przypomnieć, że odporność korozyjną podnoszą tylko pierwiastki rozpuszczone w osnowie a nie związane. Stal RWL34 charakteryzuje się większą zawartością węgla który wiąże Cr, V i Mo w trwałe węgliki. Dlatego w tym przypadku niezbędny jest zwiększony dodatek pierwiastków stopowych, aby skompensować wiązanie nich przez węgiel.
Próbki do badać struktury noża pobrano z jego powierzchni oraz przekroju. W celu ujawnienia struktury zgłady metalograficzne trawiono odczynnikiem Vilella. Dodatkowo w celu uwidocznienia rozkładu węglików w strukturze próbki wytrawiono odczynnikiem Murakami.
