Korozja materiału na powierzchni może wyglądać "niegroźnie", jednak jak niejednokrotnie potwierdziły badania, we wnętrzu może dojść do znacznych ubytków materiałowych, np. w przypadku korozji wżerowej proces korozyjny może doprowadzić nawet do perforacji materiału. Zjawisko takie często występuje podczas niszczenia rurociągów ze stali nierdzewnej. Skale zniszczeń w tym przypadku można oszacowań poprzez zeszlifowanie warstwy wierzchniej metalu i odsłonięcie wewnętrznego procesu korozyjnego. Występują również i takie typy korozji, które w pierwszym stadium nie są widoczne gołym okiem nawet po przecięciu materiału, a ich wykrycie jest możliwe jedynie w skali mikroskopowej, do tego rodzaju korozji należy korozja międzykrystaliczna występująca najczęściej w strefie wpływu ciepła połączeń spawanych nierdzewnych stali austenitycznych o podwyższonej zawartości węgla, która może doprowadzić do katastrofalnego zniszczenia elementu bez widocznych zewnętrznych oznak. Dodatkowo ten typ korozji jest obserwowany w nierdzewnych stalach austenitycznych po hartowaniu i odpuszczaniu. W tym przypadku badania mikroskopowe nie tylko pozwalają ujawnić zajście procesu korozyjnego ale również przewidzieć czy dana stal jest podatna na ten rodzaj korozji. Kolejnym typem korozji przebiegającej na poziomie strukturalnym materiału jest korozja selektywna powodująca niszczenie tylko poszczególnych składników strukturalnych w materiale np. odcynkowanie w mosiądzach. Jeszcze innym typem korozji obserwowanym w skali mikroskopowej jest korozja naprężeniowa, jej skutki możemy zaobserwować najczęściej dopiero wtedy gdy element ulegnie zniszczeniu w wyniku pęknięcia nie wskazującego na zajście procesu korozyjnego, ponieważ w skali makroskopowej efekt tej korozji jest niestety niezauważalny.